Rib and Sea

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Κώστας Θωκταρίδης δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί πρότυπο και παράδειγμα προς μίμηση στον χώρο της εκπαίδευσης αυτοδυτών, αφού κι' ο ίδιος κατέχει περίοπτη θέση στον χώρο της αυτόνομης κατάδυσης. Ήθελα από καιρό να παρακολουθήσω από κοντά μια από τις καταδυτικές εξορμήσεις που κάνει με τους πελάτες του και η ευκαιρία δόθηκε χθες.

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από το πρωί ολόκληρη την ιεροτελεστία της προετοιμασίας στο καταδυτικό κέντρο του Θωκταρίδη στο Λαύριο, το γέμισμα των φιαλών, την προετοιμασία και τη φόρτωση των σκαφών με όλο τον καταδυτικό εξοπλισμό των επιβαινόντων. Προορισμός η ανατολική πλευρά της Μακρονήσου και συγκεκριμένα το καταδυτικό πεδίο με την ονομασία "ο τοίχος", εξ αιτίας της ομοιότητας του βυθού με τον κάθετο βράχο που ορθώνεται από πάνω του στην ξηρά. Πενήντα πέντε συνολικά σημεία κατάδυσης διαθέτει η θαλάσσια περιοχή γύρω από την Μακρόνησο που, σε συνδυασμό με την διαύγεια της θάλασσας και τη μικρή απόσταση που την χωρίζει από το Λαύριο, έχει κάνει τον βυθό της ιδιαιτέρως δημοφιλή στους αυτοδύτες.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και ακούστε τι μου είπε ο Κώστας Θωκταρίδης για τη σχολή του, τα καταδυτικά πεδία, τις καταδύσεις και τον καταδυτικό τουρισμό που έχει αρχίσει, με αργά αλλά σταθερά βήματα, να κατακτά στη χώρα μας τη θέση που του αξίζει ανάμεσα στις υπόλοιπες μορφές εναλλακτικού τουρισμού.

PLANET BLUE

Κώστας Θωκταρίδης

Πρώην Εργοστάσιο ΒΕΛΠΕΞ

Λαύριο

http://www.planetblue.gr/content/

e mail : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Τηλ. : 210 4180174 - 6972 992444

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Γιώργος Μαστοράκης αποφάσισε, τον Αύγουστο του 2010, τότε δηλαδή που άρχισε να πλανάται το φάσμα της κρίσης πάνω από την Ελλάδα, να μεταναστεύσει στη Βαυαρία της Γερμανίας, μαζί με την οικογένειά του. Την σύζυγό του Ζέτα και τα δύο ανήλικα παιδιά τους. Την επτάχρονη τότε Αγγελική και τον μόλις 18 μηνών Σπύρο. Όπως λέει ο ίδιος, δεν πήρε την απόφαση αυτή με αποκλειστικό σκοπό την βελτίωση του οικογενειακού εισοδήματος, αλλά γιατί φ' ενός μεν προέβλεψε πως το μέλλον δεν διεγράφετο ευοίωνο για την Ελλάδα, αφ' ετέρου γιατί ήθελε ένα καλύτερο μέλλον για τα παδιά του, χωρίς απρόβλεπτες δυσάρεστες εκπλήξεις.

Φαίνεται πως το πείραμα πέτυχε και ο Γιώργος Μαστοράκης και η οικογένειά του, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσφάτως ιδίοις όμμασι, μετά από τέσσερα χρόνια παραμονής στο μαγευτικό Schonau am Konigssee της Βαυαρίας, έχουν πλήρως προσαρμοστεί στη νέα τους ζωή, χωρίς να ξεχνούν βεβαίως τον ήλιο και τη γαλάζια θάλασσα της χώρας που τους γέννησε. "Τον ήλιο, πέρα από την ενεργοποίηση της βιταμίνης d στο σώμα μου, δεν μπορώ να τον κάνω κάτι άλλο", λέει ο Γιώργος, και συνεχίζει : "Και η θάλασσα, μπορεί να είναι υπέροχη, όμως δεν μπορώ να την πιω! Εδώ απολαμβάνουμε αυτά που μας παρέχει η χώρα που μας δέχθηκε, χωρίς ανασφάλεια για το αύριο, χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες, με πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και Δημόσια Παιδεία".

Επιμέλεια - Φωτογραφίες : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μια ανέκδοτη κατάθεση γνώμης του καπτα Βασίλη Πασχάλη το Πάσχα του 2006.

Ο καπτα Βασίλης Πασχάλης είχε αντικαταστήσει τον καπτα Μανώλη Φραγκιαδάκη στο «Ιεράπετρα» της «Λ.Α.Ν.Ε.». Τον συνάντησα στη γέφυρα του πλοίου κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού μας στην Κάσο τον Απρίλη του 2006. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και να ακούσω κάποιες απόψεις του, μερικές από τις οποίες «έσπαγαν», κυριολεκτικώς, «κόκκαλα». Βλέποντάς με βεβαίως να του συστήνομαι, για πρώτη φορά, ήταν ιδιαίτερα συγκρατημένος και λιγομίλητος στην αρχή. Γρήγορα όμως ο «πάγος» έσπασε και ο καπτα Βασίλης απεδείχθη ένας ειλικρινής, θαρραλέος, με άποψη και με ευχέρεια λόγου συνομιλητής.

Είχε εκφράσει τις αντιρρήσεις του τότε για την δημοσιοποίηση εκείνων των "αιρετικών" απόψεών του, αλλά μετά από την πάροδο εννέα χρόνων και με δεδομένη την εν τω μεταξύ συνταξιοδότησή του και όσα μεσολάβησαν με τις προσαράξεις των πλοίων στο λιμάνι της Κάσου, έκρινα σκόπιμο να δημοσιεύσω εκείνη την συνομιλία σήμερα.

Όταν ζήτησα τότε από τον καπετάν Βασίλη Πασχάλη τη γνώμη του για το λιμάνι της Κάσου, τα σχέδια του οποίου εκείνη την εποχή είχαν γίνει αντικείμενο πολλών συζητήσεων και διενέξεων μεταξύ λιμενολόγων, πλοιάρχων, δημάρχων, υπουργών και καφενόβιων, εκείνος απάντησε :

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι, καθημερινοί, που εκπέμπουν μια δυνατή αύρα που σε καθηλώνει, σε μαγεύει, σε κάνει να μη θέλεις να φύγεις ποτέ από κοντά τους, να ακούς επί ώρες τις αφηγήσεις τους. Ο κυρ Γιώργης Νικολάκης ή Λιόντας, όπως συμπληρώνει ο ίδιος, 93 ετών σήμερα, είναι ένας από αυτούς. Κασιώτης κτηνοτρόφος, χωρίς ακαδημαϊκές περγαμηνές και τίτλους, σε καθηλώνει με τις αφηγήσεις, τις μαντινάδες και τον τρόπο της σκέψης του. Μια ζωή στο βουνό και στο μιτάτο αρμέγει αιγοπρόβατα και τυροκομεί με την συντροφιά της συζύγου του Μαρούκλας. Σιτάκα το καλοκαίρι, αλμυροτύρι, γραβιέρα, δρίλα και φέτα τον χειμώνα. Τελευταία, ένα πρόβλημα με τις αρθρώσεις των ποδιών του έχει περιορίσει τις δραστηριότητες και τις κινήσεις του. Δεν παραλείπει όμως να κρατάει ζωντανό το καντήλι του αγαπημένου του αγίου και να πηγαίνει ως εκεί στηριζόμενος στο μπαστούνι του.