Από το ελεύθερο αυτό διαδικτυακό βήμα έχω πολλάκις αναφερθεί στο κίνημα κατά των διοδίων, όπως τουλάχιστον αυτό ξεκίνησε πριν από τρία περίπου χρόνια. Και δεν περιόρισα την αναφορά μου στην ανάρτηση άρθρων, βίντεο και φωτογραφιών, αλλά έλαβα μέρος, σαν ενεργό μέλος του κινήματος, και σε ανοικτές συνελεύσεις επιτροπών, καταλήψεις, ανοίγματα διοδίων και διαδηλώσεις. Ποια ήταν όμως η πορεία του κινήματος κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους, οπότε και παρουσιάστηκαν σημάδια καρεκλολαγνείας, διχαστικών τάσεων, αποσύνθεσης και κομματικής σκοπιμότητας;
"Προπαγανδίζει" ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήμουν, ανέκαθεν, υπέρ αυτών που υποστηρίζουν ότι ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να έχει συγκεκριμένη κομματική γραμμή όταν ασκεί το δημοσιογραφικό του λειτούργημα. Λέω "ήμουν", γιατί αυτή τη φορά, που ο κόμπος έφθασε στο χτένι, δεν μπορώ να μείνω αποστασιοποιημένος απέναντι σε όσα κωμικοτραγικά διαδραματίζονται στη σύγχρονη ελληνική κομματική σκηνή με φόντο την εξαθλίωση του λαού (που παρακολουθεί αμήχανος και τρομοκρατημένος) και την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ένα αδιέξοδο τετ-α-τετ του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τον εαυτό του ("φίλος", συγγραφική αδεία)...
* Τι θα ψηφίσουμε ρε συ Ιωσήφ; με ρώτησε ένας φίλος τις προάλλες. Τι να του απαντήσω;
* Δεν ξέρω, του είπα.
* Τι είναι αυτό; Νέο κόμμα;
* Τι νέο κόμμα ρε. "Δεν ξέρω" σημαίνει : δεν ξέρω τι να ψηφίσω.
* Θα μπορούσε όμως να είναι και κόμμα το "δεν ξέρω", έτσι δεν είναι;
Κάποια φίλη μού έστειλε σήμερα το κείμενο μιας συνέντευξης που έδωσε προσφάτως ο κ. Αδαμάντιος Πεπελάσης http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/adamantios-pepelasis-teleiose-i-epoxi-poy-prosfere-ployto-kai-anthropino-pono ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, διετέλεσε μέχρι σήμερα, σημειώστε : Πρόεδρος στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (1995-1998). Μέλος της Επιτροπής της Βουλής των Εφήβων (1994). Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής στο Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη (1991). Πρόεδρος Δ.Σ. της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος (1988). Πρέσβης Καλής Θελήσεως της Ελληνικής Κυβέρνησης για την προώθηση των επενδύσεων (1986-1987). Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (1974-1981). Καθηγητής Οικονομικών και Πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Βιργινίας (1970-1974). Οικονομικός Σύμβουλος Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (1968-1969). Υποδιευθυντής Κ.Ε.Π.Ε. (1962-1963). Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλλιφόρνιας (1957-1961). Καθηγητής Οικονομικών Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο (1954-1957). Φτάνουν;
Στα σαράντα περίπου χρόνια της θαλασσινής μου περιπλάνησης, ελάχιστες ήταν οι στιγμές που η γαλάζια ερωμένη με απογοήτευσε. Μπορεί να τσακωθήκαμε κάποιες φορές, να μου κράτησε μούτρα κάποιες άλλες και να με ταλαιπώρησε στην αγκαλιά της, συνήθως όμως με ταξίδευε στο όνειρο και με νανούριζε με το κλάμα των γλάρων και το γέλιο των δελφινιών. Ονειρευόμουν ταξίδια μακρινά, καθώς ο ήλιος σηκωνόταν νωχελικά πάνω απ' τον υγρό ορίζοντα, και μελαγχολούσα καθώς βυθιζόταν σ' αυτόν τ' απόβραδο, βάφοντας τον ουρανό με τις αποχρώσεις του κόκκινου...