Rib and Sea

(Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νέμεσις”, τον Απρίλιο του 1997).

Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.

Θυμάμαι τον πατέρα μου που μονολογούσε, τα χρόνια που ήμουν μαθητής με το κοντό παντελονάκι και τη φράντζα στο μαλλί. “Κακό πράγμα η συνήθεια”, έλεγε, και συνέχιζε. “Αν δεν αντισταθείς εγκαίρως, αν δεν αντιδράσεις, σε πήρε από κάτω το ρημάδι”. Εκείνος, μάλλον το τσιγάρο εννοούσε τότε, τον μεγάλο καϋμό του. Εγώ, όμως, όσο η φράντζα γινόταν παρελθόν, μαζί με τα κοντοβράκια, δεν άργησα να το πάω πιο μακρυά...

Αρχισα να το υποψιάζομαι, να με ζώνουν τα φίδια, από την εποχή που σταμάτησα να απολαμβάνω τον πρωϊνό καφέ μόνος μου, ισορροπώντας ανάμεσα στο “ακίνδυνο” χθες και το απρόβλεπτο αύριο. Από τότε, δηλαδή, που δειλά δειλά στην αρχή, με πιο πολύ κουράγιο στην συνέχεια, άρχισα να μοιράζομαι τον καφέ μου με την Ρούλα. “Να δεις που ανακάλυψαν τον τρόπο να αλώσουν το πίσω μέρος του κρανίου μας, κι’ας μην το είχαν καταφέρει τόσα χρόνια με το μπλα μπλα, τις πλαστικές σημαιούλες και τον ανούσιο κομματισμό”. Απολάμβανα, λόγω επαγγέλματος, την πολυτέλεια λίγου ελεύθερου χρόνου τα πρωϊνά, καθόταν δίπλα μου και η καπετάνισσα παίζοντας με το τηλεκοντρόλ (έλειψη θεμάτων προς συζήτησιν γαρ μετά από τόσα χρόνια έγγαμου βίου), κι’ έτσι στάθηκε αδύνατον ν’ αποφύγω το “πικρό ποτήρι”.

Πηγή : http://www.onalert.gr/stories/mia-epistoli-ston-soible-me-mia-ripi-gia-ysterografo

Μία ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Σόϊμπλε αποφάσισε να στείλει ο ταξίαρχος ε.α. γιατρός και καθηγητής Ουρολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννινων, Λάμπρος Βαζαίος. Και η τελευταία της παράγραφος, το τρίτο υστερόγραφο, είναι μια πραγματική ριπή πολυβόλου που ο απόστρατος στρατιωτικός την επιστρέφει. Μια ριπή που έκοψε το νήμα της ζωής μιας 16χρονης το 1944.

Διαβάστε την επιστολή για να θυμάστε ποια είναι η 16χρονη, αλλά και πόσο σωστά τα λέει ο κ. Βαζαίος στον "πολύ" κ.Σόϊμπλε.

Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8497.html#more

Tης Μελίνας Καραπαναγιωτίδου.

Ο Σόϊμπλε υπήρξε σαφής. «Oι καταθέτες πρέπει να πηγαίνουν τα χρήματά τους σε σίγουρες τράπεζες και όχι στο ρίσκο των υψηλών επιτοκίων». Μετά τη δήλωση αυτή 50.000 επιστολές στάλθηκαν στην Κύπρο από Γερμανικές τράπεζες, προτείνοντας στους καταθέτες άμεση μεταφορά των χρημάτων τους στο ασφαλή Γερμανικό οικονομικό παράδεισο! Μου φάνηκε αρκετά παράδοξο οι ισχυροί τραπεζίτες της Γερμανίας να «ζητιανεύουν» καταθέσεις στον τραπεζικό «σκουπιδότοπο» του… λεηλατημένου τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και αναρωτήθηκα, αν έχουν τόσο… ανάγκη, μήπως δεν είναι τόσο… ισχυροί;

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Αφιερωμένο σ' αυτούς που τα "έμαθαν" όλα, σ' αυτούς που Την αψηφούν, σ' αυτούς που υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους...

Η ιστορία των δύο φίλων, που κατάφεραν να φτάσουν το 1983 με την πλαστική πεντάμετρη βάρκα τους στην Κρήτη, ξεκινώντας από την Βουλιαγμένη με μια 40άρα εξωλέμβια, ήταν πολύ επίκαιρη αλλά και διδακτική. http://www.ribandsea.com/articles/45-2009-02-24-08-38-30 Με το δικαίωμα, ωστόσο, που δίνουν σ' ένα φουσκωτοταξιδευτή, "καυχησιάρη καπετάνιο φουσκωτών θωρηκτών" που στις αρθρώσεις του έχει κάτσει η θαλασσινή αλμύρα και στο "κοντέρ" της μνήμης του έχουν καταγραφεί αναμνήσεις και εμπειρίες 60.000 ν. μιλίων και βάλε, δεν μπορώ παρά να δω την ιστορία του Λευτέρη Βιτσαρά και του φίλου του Γρηγόρη Κασωτάκη από λίγο διαφορετική σκοπιά.

Δεν πρέπει, βεβαίως, επ' ουδενί να υποτιμηθεί η προσπάθεια των δύο φίλων, που και τολμηρή ήταν και θαρραλέα. Ήταν όμως, δίχως άλλο, και επιπόλαιη. Και είναι ίσως τυχεροί, που μπορούν σήμερα από "θέση ισχύος" να κομπάζουν για το θάρρος τους και να περνούν το τόλμημά τους στους απογόνους τους αλλά και στους έκθαμβους αναγνώστες, φουσκωτοταξιδευτές και μη, των περιοδικών της θάλασσας.