Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Προ ημερών μου εδιηγείτο φίλος τις περιστατικό από πολυκατοικία στο Λουτράκι. Οι παραθερίζοντες ένοικοι παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους στην πυλωτή, όπου δεν υπάρχουν διακριτές και εξατομικευμένες θέσεις στάθμευσης. Είθισται, λοιπόν, να αφήνει καθένας ένα σημείωμα με το τηλέφωνό του, ώστε, αν εμποδίζει κάποιο άλλο αυτοκίνητο, να του τηλεφωνούν, για να κατέβει και να μετακινήσει το όχημά του. Η μόνη που αρνείται να το πράξει είναι μία ένοικος, η οποία στις ευγενικές παρακλήσεις των λοιπών ενοίκων απήντησε με περισσή θρασύτητα: «Είμαι εισαγγελεύς Εφετών και μη με ενοχλείτε». Δυστυχώς η ιδιότης τής κυρίας [τρόπος του λέγειν] εισαγγελέως δεν επέτρεψε στους λοιπούς να της απαντήσουν «χεστήκαμε» και να την αναφέρουν στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας, όπου η κερία υπηρετεί. Διότι αναλογίζονται, τί θα μπορούσε να συμβεί, αν έπεφταν στα χέρια της. Έτσι, λοιπόν, η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη μεταξύ και των δικαστικών λειτουργών εκτρέφει τον ραγιαδισμό και διαιωνίζει την αυθάδεια οποιασδήποτε εξουσίας, από τον τελευταίο ανθυποκλητήρα μέχρι την τελευταία εισαγγελέα Εφετών.







ν. 4387/2016