Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω. Με κατακλύζει η ενασχόληση πάντων με τα ασήμαντα, τα ποταπά, τις δηλώσεις κάποιας Κασιμάτη, εκπροσώπου μου στο Κυνοβούλιο, το πόσο συγκλονίζει η δήλωση της τάδε μούρης για το θάνατο της μητέρας της, τα σκιρτήματα που προκαλεί η δείνα μούρη που τα δείχνει όλα κ.λπ. Πάντως η Κασιμάτη δεν ξέφυγε από τη πεπατημένη. Εξέφρασε τη λύπη της που οι δηλώσεις της παρερμηνεύθηκαν.
Ο Μπόρις Τζόνσον, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, εξελέγη πρωθυπουργός τού ΗΒ με συντριπτική πλειοψηφία. Εν τούτοις χιλιάδες Λονδρέζοι συγκεντρώθηκαν αλαλάζοντας «Δεν είσαι πρωθυπουργός» ή «θέλουμε να μείνουμε στην ΕΕ». Εγώ γιατί τόσα χρόνια πίστευα ότι στις Δημοκρατίες υπάρχει μεν ελευθερία του λόγου, κρατεί δε η πλειοψηφία του δήμου; Τοσαύτην επλανώμην πλάνην οικτράν;
