Σκηνοθεσία: Σοφία Καραγιάννη

Η ομάδα GAFF σας εύχεται υγεία μεταφέροντας στη σκηνή την κωμωδία του Μολιέρου «Ο κατά φαντασίαν ασθενής».

Ο Αργκάν φοβάται τον θάνατο γι΄ αυτό και είναι σε επιφυλακή για πιθανές αρρώστιες. Αν και χαίρει άκρας υγείας, καθαρίζει καθημερινά το έντερο του, πίνει περιττά χάπια και τονωτικά φτιαγμένα ειδικά γι’ αυτόν και ταΐζει μια στρατιά γιατρών και φαρμακοποιών.

Εκτός από τους γιατρούς στα χρήματά του στοχεύει και η δεύτερη σύζυγος του που προσποιείται πως τον αγαπά ενώ σχεδιάζει να του πάρει την περιουσία. Όταν ο Αργκάν θα αναγκάσει την κόρη του να παντρευτεί γιατρό, προκειμένου να εξασφαλίσει εικοσιτετράωρη ιατρική περίθαλψη για το υπόλοιπο της ζωής του αλλά, θα αναλάβει δράση η δαιμόνια υπηρέτρια του σπιτιού, σχεδιάζοντας μια ίντριγκα με σκοπό να ανοίξει τα μάτια του Αργκάν για να αντιμετωπίσει την υποχονδρία του, τους παρασιτικούς γιατρούς και την πανούργα γυναίκα του.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Βασίλης Ορφανός δεν είναι σίγουρα ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Ευγενής, δραστήριος, αποφασιστικός, ευσυγκίνητος, δυνατός, καθαρός, τακτικός και οργανωτικός μέχρι σημείου ψυχαναγκασμού! Θυμάται και τιμά την καταγωγή του και δακρύζει κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν των παιδικών του χρόνων και στους γονείς του.

Μου περιγράφει το ξεκίνημα της ζωής του από τότε που έβλεπε τον πατέρα του Μηνά να μεταφέρει πάγο και οικοδομικά υλικά με το side car της κατοχικής BMW στις γειτονιές του Χαλανδρίου, του Παραδείσου και του Αμαρουσίου όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Αυτά που αντικρύζει ο επισκέπτης του παλιού κλωστοϋφαντουργείου Ζησιμάτου στην Ερμούπολη της Σύρου είναι πέρα και πάνω από κάθε φαντασία!

Ο χρόνος πάγωσε στις 27 Αυγούστου του 1986, όταν οι ιδιοκτήτες του εργοστασίου αποφάσισαν να σταματήσουν ξαφνικά τη λειτουργία του και να αποζημιώσουν τους εργαζομένους, ενώ εκκρεμούσαν πολλές παραγγελίες και δεν υπήρχαν χρέη ή οικονομικές υποχρεώσεις!

Εύλογα τα ερωτήματα που γεννώνται για τους λόγους εκείνης της ξαφνικής κατάρρευσης του κλωστοϋφαντουργείου, καθώς στις αρχές της δεκαετίας του '80 η χώρα έμπαινε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, τα ευρωπαϊκά προϊόντα είχαν αρχίσει να κατακλύζουν την ελληνική αγορά και τα εργοστάσια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο υπακούοντας θαρρείς σε μια "άνωθεν εντολή".

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τη συνάντησα στο τελείωμα ενός κεντρικού δρόμου της αγοράς της Ερμούπολης, λίγο πριν από την πλατεία του Δημαρχείου, και ακούγοντας τη φωνή και τον ήχο της κιθάρας της σταμάτησα να τη βιντεοσκοπήσω. Κάτι το τραγούδι της Χαρούλας, κάτι η θέα της μικρής μου εγγονής που κοιτούσε αποσβολωμένη, κάτι η αισθαντική φωνή και ερμηνεία της άγνωστης τραγουδίστριας, μου έφεραν δάκρυα στα μάτια.

Την επόμενη μέρα τη συνάντησα και πάλι να κάθεται στα σκαλιά του Δημαρχείου. Ανταλλάξαμε μερικές σκέψεις και αυθόρμητα της ζήτησα να μου δώσει μια συνέντευξη. Ανέκαθεν ήθελα να μιλήσω με ένα καλλιτέχνη του δρόμου, από τότε που άκουσα ένα τριμελές συγκρότημα να παίζει - ίδιες Χριστουγεννιάτικες ημέρες - στην αγορά της Μυτιλήνης.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τον συνάντησα τυχαία, καθώς περιπλανιόμουν στα στενά της Άνω Σύρου, και ανταλλάξαμε μια καλημέρα μαζί με τα ονόματά μας.

Το Τεό Ρόμβος δεν μου έλεγε τίποτε, μολονότι θα έπρεπε, ίσως. Η δική μου "αναγκαστική" όμως πορεία, με τον εγκλωβισμό των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων στην επιχείρηση του πατέρα μου και μετέπειτα οι σπουδές και η στρατιωτική θητεία, δεν μου επέτρεψαν να γνωρίσω τους νέους της δικής μου γενιάς οι οποίοι βρισκόντουσαν σε μια διαρκή αναζήτηση, αντιστεκόμενοι στο κατεστημένο και την υποχρεωτικότητα.