Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ηταν πάγειο όνειρό σας να αποκτήσετε ένα φουσκωτό σκάφος. Το ξέρω! Πώς; Μη ρωτάτε! Το ξέρω σας λέω! Δουλέψατε ή κληρονομήσατε, αποταμιεύσατε ή τα κερδίσατε, τα κλέψατε ή «τα πήρατε», βρέθηκε τέλος πάντων κάποιος τρόπος να εξοικονομήσετε τα χρήματα και το αγοράσατε, κάπου μετά τα πρώτα ή τα δεύτερα «-άντα» σας. Και τώρα; Ξέρετε πόσοι σαν εσάς βρέθηκαν ξαφνικά από το πουθενά με ένα φουσκωτό σκάφος αραγμένο στο γκαράζ του σπιτιού τους (σπανία πλην όμως ιδανική περίπτωση, ιδίως αν το σπίτι είναι παραθαλάσσιο!) ή (όπερ και συνηθέστερο) στα υπαίθρια πάρκινγκ της Αναβύσσου, του Μαραθώνα, του Λαγονησίου και άλλων παρομοίων ων ουκ έστιν πλέον αριθμός; Πολλοί! Και όλοι αυτοί δεν γεννήθηκαν βεβαίως ναυτικοί ούτε είχαν σαν πρώτο στόχο της ζωής τους να αποκτήσουν φουσκωτό. Οι περισσότεροι «έπρεπε» να πάρουν φουσκωτό γιατί πήρε και ο φίλος ή ο γείτονας. Αλλοι γιατί το φουσκωτό δεν είναι πια η παρεξηγημένη «σαμπρέλλα» της δεκαετίας του 70 αλλά η περίεργη μόδα της εποχής, το «must», ούτως ειπείν, των επιτυχημένων. Αλλοι, πάλι, γιατί έτσι! Δηλαδή ο Κουίκ, ο Χαρδαβέλλας και ο Μάκης που έχουν φουσκωτό είναι καλύτεροι;