Rib and Sea

Πηγή : http://www.komistes.gr/%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%B6%CE%AE%CF%84%CF%89-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B1/

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Γέμισε πάλι η χώρα  πεφτανθρώπους που ανεκάλυψαν ότι το ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμο. Ανάμεσά τους και ο «κομμουνιστής» Καρούμπαλος. Και αυτός ζούσε σε άλλον πλανήτη. Λοιπόν, ας αφήσουμε τους Σκοπιανούς ή Fyromians ή ΠΓαμώΔΜ να αποδείξουν τη «μακεδονικότητά» τους κλείνοντας τα σύνορά τους στους πρόσφυγες με μαγκούρες, σκυλιά και ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα, και ας θυμηθούμε άλλη μια φορά μερικά πράγματα, για να εμπεδώσουμε τί μας συνέβη με το πνέον τα λοίσθια «ασφαλιστικό».

Αντιγράφω συμπατριώτη ονόματι Χρήστο Ποτόλια [μάλλον πραγματικό κομμουνιστή] που έγραφε την 18.06.2014:
«Αποθεματικά ταμείων. Πού πήγαν τα λεφτά; Ποιοί τα έφαγαν;
 Πριν λίγες μέρες, το δικαστήριο επέβαλε ποινές κάθειρξης 20 έως 25 ετών στους εκπροσώπους των ασφαλιστικών ταμείων και των χρηματιστηριακών εταιρειών που εμπλέκονται στην υπόθεση των «δομημένων ομολόγων». Το θέμα αυτό επαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα της χρόνιας καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων (από ποιούς όμως;). Τα «δομημένα ομόλογα», αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της διαχρονικής ληστείας των Ταμείων.

Πηγή : http://www.freepen.gr/2016/02/blog-post_7650.html?m=1

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου.

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα προκύπτουν από τις τελευταίες εξελίξεις αλλά και από την στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο λεγόμενο "προσφυγικό" πρόβλημα.

1. Ποιοί είναι πρόσφυγες.

Πρόσφυγας θεωρείται όποιος διαφεύγει από την χώρα του, όπου μαίνεται απειλητικός για την ζωή του εμφύλιος πόλεμος ή όπου διώκεται πολιτικά από φυλετικούς, θρησκευτικούς ή πολιτικούς του αντιπάλους. Πώς όμως μπορεί να θεωρείται ακόμη πρόσφυγας όταν έχει απομακρυνθεί από την χώρα που κινδυνεύει κι έχει περάσει τα σύνορα έξη ή και επτά ακόμη χωρών (λ.χ. Αφγανιστάν) και δεν υπάρχει κανένας πλέον κίνδυνος για την ζωή του;

2. Ο Ρόλος του ΝΑΤΟ.

Δεν έχει διευκρινισθεί ακόμη - τουλάχιστον δημόσια - τι ρόλο ακριβώς θα παίξουν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην αστυνόμευση των συνόρων. Αν πρόκειται να βοηθήσουν απλά στην καταγραφή των εισερχομένων, κάτι δηλ. σαν την FRONTEX, αυτό θα είναι καταστροφικό για την χώρα. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι να αποκτήσει η Ελλάδα σαν ιδιοκτησία της μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνων μεταναστών. Ρόλος του ΝΑΤΟ θα πρέπει να είναι το σφράγισμα των ελληνικών συνόρων - με περιπολίες στα νοητά θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία - και η απαγόρευση εισόδου σε αυτά όλων των πλωτών μέσων που τα περνούν και σκόπιμα βουλιάζοντας καταστρέφουν τα αποδεικτικά στοιχεία της ταυτότητας των επιβαινόντων.

Πηγή : http://www.ksipnistere.com/2016/02/blog-post_1518.html

Πέρα από την πιθανή διαρθρωτική της κατάρρευση, η ελληνική οικονομία απειλείται και από βαθειά ρήγματα που θα κονιορτοποιήσουν ό,τι απομένει από τον ιστό της.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου.

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, μάς πληροφορεί η λαϊκή ρήση – την οποίαν, ως φαίνεται, ένα μέρος του λαού μας την γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Διαφορετικά δεν θα είχε επιτρέψει σε έναν βιαστικό εξουσιομανή να έλθει στην εξουσία εξαπατώντας τους πάντες για τα πάντα.

«Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να διαπράξει ο ελληνικός λαός ήταν να εκλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 και να επιβεβαιώσει την εκλογή αυτή τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους», έγραψε την περασμένη εβδομάδα ο κύριος αρθρογράφος της Εστίας. Η απόφαση αυτή, που σίγουρα δεν είναι ανδρών σοφών, σήμερα οδηγεί στον οικονομικό καταποντισμό της χώρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για το κρατικοδίαιτο κοινωνικό σύστημα που αφειδώς στήριξε την «πρώτη φορά αριστεροακραδεξιά». Με τις επιλογές του αυτές, το εκλογικό σώμα ακύρωσε –και μάλιστα με πάταγο– ό,τι θετικό είχε επιτευχθεί την περίοδο 2012-2014. Όλα βρέθηκαν κάτω από το μηδέν, με την εικόνα της χώρας διεθνώς να έχει υποστεί σοβαρότατη βλάβη.

Πηγή : http://lykavitos.gr/archives/261006

Όλες οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες κοινής γνώμης δείχνουν ότι η πραγματική πολιτική και κοινωνική σύγκρουση στην χώρα μας είναι αυτή του χθες με το αύριο.

Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου.

Στο χιονισμένο Νταβός, τον περασμένο Ιανουάριο, πολύς λόγος έγινε για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση – αυτήν της ψηφιακής εποχής. Πολύ αμφιβάλλουμε, όμως, αν ο Έλληνας πρωθυπουργός πήρε χαμπάρι τις σχετικές συζητήσεις. Εξάλλου, δεν ήταν υποχρεωμένος, γιατί απλώς δεν τον ενδιαφέρουν άμεσα. Οι σκοπιμότητες άσκησης και παραμονής στην εξουσία σε καμμία περίπτωση δεν είναι συμβατές με το αύριο και το μέλλον. Παρ’ όλα αυτά, τα γεγονότα και οι εξελίξεις τρέχουν και σε κάποια στιγμή θα εισέλθουν ορμητικά και στην ζωή του «πιο έξυπνου λαού του κόσμου». Ας δούμε, λοιπόν, πώς έχουν τα πράγματα και τί μέλλει γενέσθαι.

Όταν οι γνώσεις στις οποίες έχει σήμερα πρόσβαση ο άνθρωπος διπλασιάζονται κάθε πέντε με έξι χρόνια, είναι σαφές ότι πολλοί από εμάς είμαστε οι αναλφάβητοι του αύριο. Αν δε στον γνωστικό αναλφαβητισμό προσθέσουμε και τον αντίστοιχο ψηφιακό, τότε η κατάσταση προσλαμβάνει δραματικές διαστάσεις. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα – το οποίο έχει έντονα αποσταθεροποιητικό χαρακτήρα από κοινωνικής πλευράς και η αντιμετώπισή του δεν είναι ούτε απλή, αλλά ούτε και έχει άμεσο χαρακτήρα.