Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μαζί στη ζωή, στη μουσική, μαζί και στην επαγγελματική δραστηριότητα, ο Γιώργος Μισετζής και η Μαρία Καλαγκιά έχουν δημιουργήσει τον δικό τους εκπληκτικό μουσικό χώρο σε ένα παλιό επιβλητικό αρχοντικό στην καρδιά της πόλης της Χίου.

Καλλιτέχνες οι οποίοι δεν ενέδωσαν ποτέ στην "Κίρκη" του αμαρτωλού μουσικού κυκλώματος, κρατούν με συνέπεια τη δική τους διαδρομή από τότε που άρχισαν να ασχολούνται επαγγελματικά με τη μουσική.

Το "Ωδείο Αιγέας" ιδρύθηκε το 1986 και προσφάτως απέκτησε τη νέα του στέγη στο κλασικό αρχοντικό που προανέφερα. Με τη βοήθεια καταξιωμένων μουσικών συνεργατών η Μαρία και ο Γιώργος προσφέρουν μουσική παιδεία στα παιδιά και τους νέους του νησιού, χωρίς ωστόσο να βρίσκουν ανάλογη ανταπόκριση, αναγνώριση και βοήθεια από τις Αρχές του τόπου. Αυτή είναι δυστυχώς η τύχη όσων έχουν σαν Αρχή την ποιότητα στη δουλειά τους και το ήθος στον χαρακτήρα τους.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μπορεί, ιδίως μέσα στον χειμώνα, τα μικρά ακριτικά νησιά του χειμώνα να στερούνται ζωής και κίνησης στις παραλίες, στα μπαράκια και στις καφετέριες, βρίθουν όμως θετικής αύρας, συναισθημάτων και συγκίνησης.

Μείναμε στα Ψαρά μια μόλις εβδομάδα και φεύγοντας σήμερα νομίσαμε πως μείναμε έναν ολόκληρο χρόνο! Συναντήσαμε και μιλήσαμε με τους κατοίκους, γευτήκαμε τις παραδοσιακές γεύσεις του νησιού, αφήσαμε την καρδιά και το μυαλό μας να πλημμυρίσουν με θετικές σκέψεις και ενέργεια, πήραμε φως απ' το φως του! Και δώσαμε την υπόσχεση πως η επόμενη φορά που θα το επισκεφτούμε δεν θα αργήσει πολύ. Καλά μόνο να είμαστε.

Μοναδική φάλτσα πινελιά η άρνηση και πάλι του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού να επισκεφτούμε τον φάρο του νησιού. Είναι πλέον προφανές ότι οι φάροι δεν αποτελούν για κάποιους τμήμα της ναυτικής μας παράδοσης, αλλά τόπους διακοπών και ξεκούρασης για τους αξιωματούχους του Πολεμικού Ναυτικού και τις οικογένειές τους, οι οποίοι τους θεωρούν σπίτι τους και κάθε φωτογράφιση ή βιντεοσκόπηση του εσωτερικού τους προσβάλλει τα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα τους!

Mε ελάχιστα ευρώ το μήνα, μπορείτε να έχετε πάνω από 200 κανάλια μουσικής χωρίς δικαιώματα και το δικό σας κανάλι, με τα διαφημιστικά της επιχείρησής σας.

Είναι σίγουρο ότι οι εισπρακτικοί οργανισμοί δικαιωμάτων σας έχουν ενοχλήσει ήδη, είτε έχετε ξενοδοχείο, είτε εστιατόριο, καφετέρια, κομμωτήριο, γυμναστήριο, παιδότοπο, ιατρείο ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση στην οποία παίζετε δημόσια μουσική.

Το WAV (https://www.wav.gr) είναι η πλατφόρμα με την καλύτερη μουσική χωρίς δικαιώματα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το ρεπερτόριό μας επιβλέπουν ο βρετανικός οργανισμός συλλογικής διαχείρισης RadioPro και ο ιρλανδικός οργανισμός συλλογικής διαχείρισης RadioPro Rights Mangement, οι οποίοι βεβαιώνουν ότι η μουσική μας δεν εκπροσωπείται από άλλους οργανισμούς δικαιωμάτων.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Σίγουρα δεν είναι συνηθισμένο για μια γυναίκα να κρατάει μόνη της ένα αρτοποιείο. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει καμία στις περιπλανήσεις μου ανά την Ελλάδα. Φαίνεται πάντως ότι η Μαρουσσώ Κουτσοδόντη σπάει στα Ψαρά αυτή την ανδρική κυριαρχία! Και την σπάει με πολύ αξιόλογο, θα έλεγα, τρόπο!

Σαράντα χρόνια φουρνάρισσα και εντελώς μόνη για πάνω από 20 χρόνια στο φουρνάρικο των Ψαρών η εκπληκτικά δυνατή αυτή γυναίκα! Από τότε που έχασε τον αγαπημένο της σύζυγο. "Η δουλειά ήταν για μένα μια διέξοδος προκειμένου να ξεχάσω. Γιατί δεν έχασα μόνο τον σύζυγό μου. Έφυγε απ' τη ζωή και η νύφη μου σε ηλικία 40 ετών!"

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Θα με χαρακτηρίσει κάποιος παράξενο και μαζοχιστή που επιλέγω να επισκέπτομαι τα νησιά του Αιγαίου μέσα στο καταχείμωνο. Δεν λέω, έχουν την ομορφιά τους τα νησιά το καλοκαίρι. Αν όμως δεν τα δει κανείς τον χειμώνα, βυθισμένα στην απόλυτη απομόνωση και μοναξιά τους, αν δεν επικοινωνήσει με τους φιλόξενους κατοίκους των, οι οποίοι πρόθυμα θα τους μιλήσουν και θα τους εξυπηρετήσουν απαλλαγμένοι από τη φούρια και την τρέλα του καλοκαιριού, είναι σαν να μην τα γνωρίζει! Για να μην αναφέρω την άνετη στάθμευση του αυτοκινούμενου, την απόλυτη ησυχία τα βράδια, την απόλυτη εξυπηρέτηση στα καταστήματα που παραμένουν ανοικτά.

Είχαμε κάμποσα χρόνια να έρθουμε στα Ψαρά. Ο θάνατος του Παπά Νικόλα ήταν για μένα μεγάλο πλήγμα. Ο υπέροχος εκείνος ιερέας ήταν θαρρείς ο συνδετικός κρίκος που με συνέδεε με το νησί. Γι' αυτό και η επιθυμία μου να το επισκεφτώ ξανά είχε ατονήσει.