Και ξαφνικά, εκεί που δεν κουνιέται μύγα στην Κάσο, εκεί που το νέο λεωφορείο εδώ και 12 μήνες είναι ακόμη στην αποθήκη, αναμένοντας τα τέλη ταξινόμησης και τις πινακίδες (?!), εκεί που το σφαγείο και το νέο ιατρείο δεν λένε να λειτουργήσουν, εκεί που οι κατσίκες βόσκουν ακόμη στα σκουπίδια, εκεί που το λατομείο συνεχίζει να είναι σκουπιδότοπος και νεκροταφείο άχρηστων αυτοκινήτων και μηχανημάτων, εκεί που το Λιμεναρχείο απαγορεύει σε δυο-τρεις ανθρώπους να κολυμπήσουν στο τελείωμα του προσήνεμου μώλου (και να σκεφτεί κανείς ότι η κυρία Δήμαρχος θέλει να βγάλει το σκουριασμένο απομεινάρι για να δημιουργήσει παραλία για να κάνει εκεί ο κόσμος μπάνιο!) μία ξύλινη εξέδρα στήθηκε σήμερα μέσα σε λίγη ώρα στον Εμπορειό πάνω στις πέτρες της παραλίας! Μου το είπε η καπετάνισσα το απόγευμα αλλά δεν την πίστεψα. Πετάχτηκα όμως βραδιάτικα με το παπί μέχρι τον Εμπορειό και είδα το ξύλινο έκτρωμα με τα ίδια μου τα μάτια!
Μόνο στην Κάσο λένε έτσι αντίο!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το "Πρέβελης" προσεγγίζει στο λιμάνι της Κάσου. Ρίχνει τον καταπέλτη, δένει κάβους, άνθρωποι και αυτοκίνητα αποβιβάζονται. Στον προβλήτα τρείς νέοι Κασιώτες ξεσηκώνουν αυτούς που φεύγουν, με τη λύρα, το λαούτο και τις αυτοσχέδιες μαντινάδες. Ένα παλιό έθιμο που δεν έχει όμοιό του σε ολόκληρο τον πλανήτη και αναβιώνει τα τελευταία χρόνια χάρις στην αγάπη των νέων μουσικών και μαντιναδόρων της Κάσου που ακολουθούν τα βήματα των Περσελήδων και του Νεκτάριου Σταματάκη.
Μάτια που βουρκώνουν, χέρια που χαιρετούν, χειροκροτούν, αγκαλιάζουν. Κάποιοι καταφέρνουν να μπουν στο πλοίο λίγο πριν σηκωθεί ο καταπέλτης. Δύσκολο να αποχωριστούν τους φίλους και συγγενείς. Και όταν ο Κυριάκος απελευθερώνει τον κάβο και το καράβι απομακρύνεται, ο Ηλίας, ο Γιώργης και ο Μάρκος συνεχίζουν να ερωτοτροπούν με τις χορδές της λύρας και του λαούτου, ενώ η σούστα καλά κρατεί. Δύσκολος αποχωρισμός, αλλά μοναδικός!
Διαμαρτυρία της κυρίας Νικολέττας Σοφίλα για σχόλιο σε άρθρο μου.
Η κυρία Νικολέττα Σοφίλα διαμαρτυρήθηκε, όπως με πληροφόρησε σήμερα η κυρία Λαμπρινή Γενειάδου και ο κύριος Κώστας Περσελής, επειδή στο άρθρο μου με τίτλο "Αοιδοί, μουσικοί παραγωγοί, χορηγοί και αηδίες" http://www.ribandsea.com/waves/1989-aoidoi-mousikoi-paragogoi-xorigoi-kai-aidies ανέφερα τις λέξεις : "με το αζημίωτο βεβαίως", αναφερόμενος στο αίτημα της παραγωγού του Μάριου Φραγκούλη να βιντεοσκοπήσει η κυρία Νικολέττα Σοφίλα την συναυλία της 19ης Αυγούστου η οποία πραγματοποιήθηκε στη Μπούκα της Κάσου. Υπέθεσα, όχι αδίκως, ότι η κυρία Νικολέττα Σοφίλα, η οποία μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων βιντεοσκοπεί επαγγελματικά, θα πρέπει να πληρώθηκε (και δικαίως) γι' αυτή τη βιντεοσκόπηση, η οποία μάλιστα της ζητήθηκε από την παραγωγή.
Η κυρία Σοφίλα ισχυρίζεται ότι τη βιντεοσκόπηση της συναυλίας την έκανε αφιλοκερδώς και γι' αυτό ακριβώς διαμαρτυρήθηκε γι' αυτό που έγραψα. Δεν έχω λόγο να μην την πιστέψω, αν και νομίζω πως θα έπρεπε η παραγωγή και ο χορηγός να προσθέσουν και ένα συμβολικό ποσό, για τον κόπο της κυρίας Σοφίλα, μέσα στις αρκετές χιλιάδες ευρώ που κόστισε η συναυλία. Σε κάθε περίπτωση, και με την διαβεβαίωση της κυρίας Νικολέττας Σοφίλα ότι βιντεοσκόπησε την συναυλία αφιλοκερδώς, διαγράφω το σχόλιό μου και ζητώ συγγνώμη από την αγαπητή Κασιώτισσα.
Θέλω ωστόσο να διευκρινίσω ότι αλλού είναι το πρόβλημα και όχι στο εάν η κυρία Νικολέττα Σοφίλα πήρε χρήματα ή όχι. Το θέμα είναι ότι επετράπη (της ζητήθηκε θα έπρεπε να πω καλύτερα) στην κυρία Νικολέττα Σοφίλα να βιντεοσκοπήσει τη συναυλία. Εδώ ακριβώς έγκειται και η δική μου ένσταση. Γιατί επετράπη στην κυρία Νικολέττα Σοφίλα, στον κύριο Μιχάλη Σκουλιό και σε εκατοντάδες άλλους ακροατές της συναυλίας να την βιντεοσκοπήσουν και δεν επετράπη σε μένα; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Αοιδοί, μουσικοί παραγωγοί, χορηγοί και αηδίες...
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όσα διαδραματίσθηκαν το βράδυ της Τετάρτης 19 Αυγούστου στο γραφικό λιμανάκι της Μπούκας, πριν και κατά την διάρκεια της συναυλίας του Μάριου Φραγκούλη, δεν έχουν προηγούμενο παγκοσμίως! Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Ο Μάριος Φραγκούλης τραγούδησε για τελευταία φορά στην Κάσο το 2009. Έκτοτε η αποχή του από τα πολιτιστικά καλοκαιρινά δρώμενα του νησιού ήταν ηχηρή. Δεν θα μείνω στους λόγους αυτής της απουσίας. Προσωπικούς λόγους επικαλέστηκε ο ίδιος, αδυναμία εύρεσης χορηγών, που θα κάλυπταν τα έξοδα μιας ακόμη συναυλίας του στην Κάσο, επικαλούνται κάποιοι άλλοι. Σημασία έχει πως 9 χρόνια μετά την συναυλία του 2009 βρέθηκαν τα χρήματα και ο Μάριος επέστρεψε αυτόν τον Αύγουστο στη Μπούκα για να σαγηνέψει με τη φωνή του τους κατοίκους και τους επισκέπτες του όμορφου ακριτικού νησιού. Όλα θα ήταν καλά ως εδώ αν δεν είχα την επιθυμία να βιντεοσκοπήσω τη συναυλία και να την κρατήσω στο αρχείο μου. Το είπα μάλιστα αυτό στον Γιάννη τον Πέππη, όταν με ρώτησε, λίγο πριν την έναρξη του προγράμματος, βλέποντάς με να κρατώ τη βιντεοκάμερα και το τρίποδο. "Ναι, θα την βιντεοσκοπήσω", του απάντησα, συμπληρώνοντας : "Μετά την περιπέτεια που έζησα τον Ιούλιο του 2013 στο Βεάκειο του Πειραιά αποφάσισα να μην ξανανεβάσω στο site μου και στο YouTube συναυλία του Μάριου". http://www.ribandsea.com/waves/1221-i-synavlia-tou-mariou-fragkoyli-sto-veakeio-tou-peiraia
Κώστας Περσελής : Θα παύσουμε στο εξής να είμαστε επιεικείς με την Δήμαρχο Κάσου!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τον Κώστα Περσελή τον έβλεπα παλαιότερα να παίζει το λαούτο του δίπλα στον βιρτουόζο της λύρας Δημήτρη Περσελή, στα καλοκαιρινά κασιώτικα πανηγύρια ή σε αυτοσχέδια γλέντια στο ξωκκλήσι του Αγ. Κωνσταντίνου. Τον Μάϊο του 2014 αποφάσισε να κατέβει στον πολιτικό στίβο για να διεκδικήσει τον Δήμο του νησιού του, έχοντας απέναντί του την "έμπειρη" Μαίρη Σορώτου Τσανάκη η οποία, τελικώς, κατάφερε να επικρατήσει με διαφορά 70 περίπου ψήφων.
Ήπιος σαν χαρακτήρας, ο Κώστας, δεν ανταγωνίστηκε την πολιτική του αντίπαλο στο στάδιο της πόλωσης που επέλεξε να ακολουθήσει η τελευταία προκειμένου να κόψει πρώτη το νήμα της κάλπης. Την ίδια στάση κράτησε και κατά την διάρκεια του πρώτου έτους της δημαρχίας της κυρίας Τσανάκη, μολονότι συνέχισε, όπως λέει ο Κώστας, να τον προκαλεί με άδικες προσωπικές επιθέσεις κατά την διάρκεια των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. "Δεν θέλω να πηγαίνω στα δημοτικά συμβούλια για να τσακωθώ", λέει ο Κώστας Περσελής, και συνεχίζει : "Όμως έχει και η υπομονή τα όριά της".
Αντώνης Ζάγορας. Το δεξί χέρι της Δημάρχου Κάσου ανεξαρτητοποιήθηκε και βγήκε στην επίθεση!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Αντώνης Ζάγορας, το ένα από τα τέσσερα παιδιά μιας πολυμελούς Κασιώτικης οικογένειας, αποφάσισε πέρυσι, στα 32 του, να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά του νησιού του. Ήρθε λοιπόν σε επαφή με την επικεφαλής του ενός από τους δύο συνδυασμούς που θα διεκδικούσαν τον Δήμο της Κάσου, την κυρία Μαίρη Σορώτου Τσανάκη, και μπήκε στο ψηφοδέλτιό της με την υπόσχεση της τελευταίας ότι εάν εξελέγετο θα του έδινε μια έμμισθη θέση στο δημοτικό συμβούλιο, και συγκεκριμένα την θέση του αντιδημάρχου. Συγχρόνως, όπως αφηγείται σήμερα ο Αντώνης Ζάγορας, άρχισε γι' αυτόν μια άσχημη περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει και που τον ανάγκασε, λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας, να εκδηλώσει την δυσαρέσκειά του απέναντι στον τρόπο με τον οποίον η κυρία Τσανάκη ασκεί την εξουσία που της έδωσε ο λαός της Κάσου και να ανεξαρτητοποιηθεί.
Οι σοκαριστικές φωτογραφίες της Antonella Pizzamiglio από το ψυχιατρείο της Λέρου.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήγηση : Ντόρα Παπαδοπούλου.
Είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ακτιβιστική εκείνη φωτογράφιση, η Ιταλίδα φωτογράφος Antonella Pizzamiglio επέστρεψε στη Λέρο και εξέθεσε τις φωτογραφίες-ντοκουμέντα, που τράβηξε με πόνο ψυχής και κίνδυνο να συλληφθεί, η δημοσιοποίηση των οποίων άλλαξε τη ροή των πραγμάτων στο κολαστήριο των ψυχών και σωμάτων του ψυχιατρείου της Λέρου.
Με τίτλο "Επιστροφή" και υπότιτλο "Ακόμη και το τίποτε έχει ένα όνομα", οι φωτογραφίες της Ιταλίδας φωτογράφου εξετέθησαν στον χώρο του ψυχιατρείου της Λέρου από τις 19 μέχρι τις 29 Ιουνίου 2015. Βρέθηκα συμπτωματικώς στη Λέρο εκείνες τις ημέρες, με την ευκαιρία της 11ης Πανελλήνιας συγκέντρωσης φουσκωτών σκαφών", η οποία αναβλήθηκε λόγω... capital control, και είχα την ευκαιρία να αποτίσω φόρο τιμής στη φωτογραφική προσέγγιση του ανθρώπινου πόνου όπως την κατέγραψε ο φωτογραφικός φακός της Antonella Pizzamiglio.
Προσπάθησα, στη συνέχεια, με τον μεγαλύτερο δυνατό σεβασμό, να αποτυπώσω στο βίντεο την εκπληκτική δουλειά της Antonella Pizzamiglio, ως Ανθρώπου πρωτίστως και ως ταλαντούχου φωτογράφου κατά δεύτερο λόγο. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα. Αυτό θα το κρίνετε εσείς...
"Καβείρια Palace" Λήμνου. Πεντάστερα θλιβερά ερείπια της κακομοιριάς μας.
Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολλά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έχουν γράψει κατά καιρούς γι' αυτό το ξενοδοχείο φάντασμα στο Κοντοπούλι της Λήμνου, δίπλα σχεδόν στα αρχαία Καβείρια, τα θλιβερά απομεινάρια του οποίου σίγουρα θα αποτελούσαν το ιδεωδέστερο σκηνικό ταινίας θρίλλερ. Παραθέτω μερικά από αυτά τα σχόλια :
Έγραψε ο Θανάσης Σκόκος στο www.protagon.gr με τίτλο : "Ερείπια ανάπτυξης".
Την δεκαετία του ’90 έτρεχαν ακόμη τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα και τα δάνεια για επενδύσεις, αν είχες τις άκρες, ήταν εύκολα. Τότε φτιάχτηκε στη Λήμνο και το πεντάστερο ξενοδοχείο ΚΑΒΕΙΡΙΑ ΠΑΛΛΑΣ. Το όνομα του το πήρε από το ιερό των Καβείρων που είναι λίγες εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα. Μπροστά του απλώνεται ο μαγευτικός κόλπος της Σαράβαρης και λίγο πιο πέρα κρύβεται η αρχαία Ηφαιστεία.
Ἀδολεσχίες κυβερνητικές - κι ὄχι μόνο...
Πηγή : "Αντιφωνητής" - Αρ. Φύλλου 420-421 - 16 Αυγούστου 2015
Τόν Παναγιώτη Λαφαζάνη δέν τόν γνωρίζουμε προσωπικά καί βεβαίως τίποτε δέν ἔχουμε ἐναντίον του. Οὔτε μέ τίς τυχόν πολιτικές του ἀρετές ξιπαζόμαστε οὔτε καί μέ τίς πιθανολογούμενες προθέσεις του γιά τήν ἐπαναφορά τῆς δραχμῆς κτλ. Θά χρησιμοποιήσουμε μόνο τό παράδειγμά του γιατί ἡγεῖται τῆς περιώνυμης «ἀριστερῆς πλατφόρμας» καί θέλουμε νά τεκμηριώσουμε κάποια συμπεράσματα.
Δέν θά τόν ἐγκαλέσουμε γιά ὅσα (δικαίως) τοῦ καταλογίσαν καί τά καθεστωτικά ΜΜΕ, σχετικά μέ τήν ἀπουσία ἤ μή σοβαροῦ σχεδίου Β στήν διαπραγμάτευση μέ τούς δανειστές. Γιά ἐμᾶς ἦταν δεδομένο πώς δέν εἴχαμε καμμία δυνατότητα διαφυγῆς, τουλάχιστον σέ αὐτή τή συγκυρία, ἀπό τόν ἐναγκαλισμό τῶν «θεσμῶν», γι' αυτό καί προεκλογικά, πρό ἑπταμήνου, γράφαμε πώς τά ὅποια ὀφέλη ἀπό τήν τότε ἐπικείμενη κυβερνητική ἀλλαγή θά μποροῦσαν νά προκύψουν στό ἐσωτερικό καί μόνο μέτωπο. Περιοριζόμαστε λοιπόν σ’ αὐτό τό τελευταῖο.
Μύθος η διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας από άλλες χώρες.
Πηγή : http://kostasxan.blogspot.gr/2015/08/blog-post_48.html
Tου Νίκου Παπαδόπουλου.
Πτυχιούχος του Τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Εάν θέλεις να πείσεις κάποιον λέγοντάς του ψέμματα, τότε πρέπει να βρεις "συμμάχους" που θα επαναλαμβάνουν συνεχώς το ψέμα που "σερβίρεις". Μάλιστα, η επιτυχία θεωρείται δεδομένη όταν το σερβιριζόμενο ψέμα δεν περιέχει ούτε ίχνος αλήθειας. Αρκεί, φυσικά, να εμφανίζεις συνεχώς "πρόσωπα" (ει δυνατόν επιστήμονες και ειδικούς) που θα επιβεβαιώνουν για την "αλήθεια" του ψεύδους...
Μία τέτοια "επιχείρηση" απαιτεί χρόνο και χρήμα. Για την ακρίβεια, πολύ χρήμα, όταν πρέπει να πεισθεί ένας ολόκληρος λαός. Αν και υπάρχουν μηχανισμοί που εξυπηρετούν τέτοιου είδους "ανάγκες", το μέγα ζητούμενο είναι όχι το ποιός, αλλά το γιατί κάποιος μπορεί να είναι διατεθειμένος ξοδέψει πακτωλούς χρημάτων για να στηρίξει ένα εξόφθαλμο ψέμα. Η απάντηση, βρίσκεται στους πακτωλούς χρημάτων, που θα αποκομίσει ως κέρδος εκείνος που στήνει την επιχείρηση του ψεύδους.