Πηγή : http://www.analystsforchange.org/2015/12/t.html?m=1

Γράφει ο Νίκος Κλειτσίκας.

Γιατί τα ΜΜΕ δεν δείχνουν ποτέ φωτογραφίες των Σύρων στρατιωτών; Αναρωτήθηκα - εσείς αναρωτιέστε;- γιατί τα...ΜΜΕ δεν μας μεταφέρουν ποτέ μια φωτογραφία ενός Σύρου στρατιώτη;Αυτές τις κρύες νύχτες του Συριακού χειμώνα, οι στρατιώτες του "δικτάτορα" Άσαντ είναι στα χαρακώματα κι αντιμετωπίζουν τους αποκεφαλιστές, τους μισθοφόρους φονιάδες που χρηματοδοτεί, εξοπλίζει και στηρίζει πολιτικά η "πολιτισμένη" δύση. Και φυσικά το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης των τραπεζιτών.
Αυτές τις κρύες νύχτες του Συριακού χειμώνα, οι στρατιώτες του "δικτάτορα" Άσαντ είναι σαν τους πατεράδες μας, τους παππούδες μας το ΄40 στα βουνά της Πίνδου, στην Εθνική Αντίσταση εναντίον του φασισμού και του ναζισμού, όποτε η πατρίδα το χρειάστηκε.

Πηγή : http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64305503

Τον λένε Οσμάν. Ή τουλάχιστον έτσι μας συστήθηκε. Είναι ένας από τους κορυφαίους της τουρκικής μαφίας που διαχειρίζεται μετανάστες και πρόσφυγες στη γειτονική χώρα. Δεν κρύβεται. «Αν η τουρκική κυβέρνηση δεν ήθελε να κάνουμε τη δουλειά που κάνουμε εμείς δεν θα μπορούσαμε να περάσουμε στην Ελλάδα ούτε μύγα» λέει αφοπλιστικά.

Διατηρεί ένα μαγαζί στη Σμύρνη που πουλάει τρόφιμα. Ένα μεγάλο μπακάλικο στο Μπασμανέ, τη συνοικία των Ρωμιών και των Εβραίων πριν το 1922 που σώθηκε από τη φωτιά. Οι Τούρκοι τη συνοικία την αποκαλούν «Δαμασκό». Όπως λένε «εδώ έχει πιο πολλούς Σύρους απ’ ότι στη Συρία». Δεν είναι όμως η εικόνα της περιοχής όπως ήταν το περασμένο καλοκαίρι. Στους δρόμους δεν έχει κανέναν Σύρο. Η δημοτική αρχή ξαναφύτεψε το γκαζόν στα πάρκα και στις νησίδες, Σύρος δεν υπάρχει πια ούτε για δείγμα.

Κι όμως...υπάρχουν!

Την 19η Μαίου 2015 η οικονομική επιτροπή του Δήμου Κάσου κατεκύρωσε τον διαγωνισμό για το έργο αποκατάστασης του χώρου ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμάτων (ΧΑΔΑ) στην Κ/Ξ Νικολιάς Ο.Ε. - "Ηλιοστάσιον Μ. Ε.Π.Ε.", αφού η εταιρεία αυτή έδωσε μεγαλύτερη έκπτωση (24,37 %) στον αρχικό προϋπολογισμό του έργου. O δεύτερος συμμετέχων στον διαγωνισμό ήταν η "Τεχνική Κατασκευαστική Βρετού Αγλαία" η οποία έδωσε έκπτωση περίπου 12 %. Να σημειωθεί ότι η κυρία Αγλαία Βρετού είναι η σύζυγος του επικεφαλής της δημοτικής αντιπολίτευσης κ. Κων/νου Περσελή.

Με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία, μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 2015 πρέπει να έχουν κλείσει όλοι οι χώροι ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων (Χ.Α.Δ.Α.). Σε αντίθετη περίπτωση η χώρα μας θα συνεχίσει να επιβαρύνεται με βαρειά πρόστιμα.

Σύμφωνα με την σύμβαση κατασκευής του έργου (ποσού 67.551,68 ευρώ με αναθεώρηση και Φ.Π.Α.) αποκατάστασης του Χ.Α.Δ.Α. Κάσου, η οποία υπεγράφη την 8η Ιουλίου 2015 (αρ.πρωτοκ.2403) μεταξύ της Δημάρχου Κάσου κυρίας Μαίρης Σορώτου Τσανάκη (για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου) και του κ. Αντωνίου Νικολιά (για λογαριασμό της αναδόχου τεχνικής εταιρείας "Ηλιοστάσιον Μ. Ε.Π.Ε."), "ο ανάδοχος είναι ο μόνος και αποκλειστικός υπεύθυνος για την εφαρμογή των νομοθετημένων όρων προστασίας του περιβάλλοντος κατά την κατασκευή του έργου, κατά την τυχόν εκμετάλλευση των πηγών λήψης υλικών, και κατά την χρησιμοποίηση των εγκεκριμένων αποθεσιοθαλάμων πλεονασμάτων των προϊόντων εκσκαφών".

Ο ευρηματικός τρόπος που επέλεξε ο Όμιλος εταιρειών της "ATTICA GROUP", με τις θυγατρικές εταιρείες "BLUE STAR FERRIES" και "SUPERFAST FERRIES", για να στείλει τις ευχές των Χριστουγέννων και του νέου έτους στους φίλους και πελάτες της. Απλώς ανοίξτε την εικόνα, πατήστε επάνω στο link της λεζάντας και... χρόνια πολλά!

Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.

Η Αίγινα ήταν ανέκαθεν η πιο εύκολη και οικονομική λύση θαλασσινής απόδρασης για τους κατοίκους του βρωμερού άστεος οι οποίοι είχαν την τύχη (ή την ατυχία) να έχουν στην κατοχή τους κάποιο ταχύπλοο σκάφος. Σε μια απόσταση μικρότερη των είκοσι ναυτικών μιλίων από τις δυτικές ακτές της Αττικής ήταν η λύση "ανάγκης" όταν ο χρόνος και τα χρήματα για βενζίνη δεν επαρκούσαν για πιο πολύπλοκες εξορμήσεις. Ούτε εγώ αποτελούσα άλλωστε εξαίρεση τις δεκαετίες του '80 και του '90, τότε που το ταξίδι μέχρι την Αίγινα διαρκούσε, συνήθως, λιγότερο από μία ώρα με το κόστος του καυσίμου να παραμένει σε αξιοπρεπή επίπεδα.

Το πρόγραμμα, ωστόσο, ήταν πάντα το ίδιο. Δέναμε στο λιμάνι της Αίγινας ή της Πέρδικας, πεταγόμασταν ενίοτε μέχρι τη Μονή ή το Αγκίστρι ενώ, εναλλακτικώς, δοκιμάζαμε τα μεζεδάκια του Δρόσου στον "Ιππόκαμπο" ή μια πάστα στου Μπέση. Από κει και μετά, τίποτε! Ποιος να ανηφορίσει στις βουνοπλαγιές - και με τι μέσον - για να θαυμάσει τη θέα από το Σφεντούρι, ποιος να επισκεφτεί τον ναό της Αφαίας ή το Κέντρο περίθαλψης αγρίων ζώων του Γιάννη Πουλόπουλου, ποιος να περπατήσει στα μονοπάτια της Παλαιόχωρας με τα 34 ξωκλήσια; Με τον ίδιο απαράλλαχτο άλλωστε τρόπο "βλέπαμε" και τους άλλους νησιωτικούς προορισμούς στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο. Μια καντηλίτσα στο λιμάνι, μπάνιο σε κάποια παραλία, φαγοπότι στην πλησιέστερη ταβέρνα, ένα μικρό σουλάτσο να χωνέψουμε και βουρ για τις βάρκες να επιστρέψουμε στο κλουβί της μεγαλούπολης.