Του Πάνου Μητρονίκα (*)

Ο κόκκινος ή Ευρασιατικός σκίουρος, ήταν το κυρίαρχο είδος σκίουρου στα δάση της Ευρώπης από τότε που οι σκίουροι άρχισαν να σκαρφαλώνουν τα δέντρα αυτού του πλανήτη. Τα τελευταία όμως χρόνια, κοντεύει να εξαφανιστεί από τα δάση της Αγγλίας της Ιταλίας και της Ιρλανδίας λόγω της εισαγωγής από τον άνθρωπο του βορειοαμερικανικού γκρι σκίουρου. Τα δύο είδη σκίουρων δεν είναι ανταγωνιστικά αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και συμβατά. Ο γκρι σκίουρος μεταφέρει έναν ιό που ενώ δεν επηρεάζει τον ίδιο, είναι θανατηφόρος για τον κόκκινο. Επίσης έχει περισσότερες επιλογές στην τροφή από τον κόκκινο με αποτέλεσμα να επιβιώνει καλύτερα τους χειμώνες, και αναπαράγεται κανονικά ενώ ο κόκκινος σταματάει να αναπαράγεται όταν βρίσκεται υπό πίεση.

Η μεταφορά του γκρι σκίουρου στα δάση της Ευρώπης δεν έγινε με στόχο να εξαφανίσει τον κόκκινο. Δεν ήταν καν ηθελημένη (στην Ιταλία όλα ξεκίνησαν από ένα ζευγάρι που ξέφυγε από την αιχμαλωσία) τα αποτελέσματα της όμως είναι πραγματικά και απόλυτα καταστροφικά για τον πιο ντελικάτο Ευρωπαϊκό σκίουρο. Τόσο που πιθανότατα θα εξαφανιστεί.

Είναι πράγματι "ιδιοφυής" αυτός ο τρόπος καθέλκυσης;

Πώς θα σας φαινόταν αν σας πρότειναν να ρίξετε το σκάφος σας στο νερό με τον τρόπο που φαίνεται στο βίντεο; Για να πω την αλήθεια, εγώ, εντυπωσιάστηκα. Διατηρώ βέβαια και μια σοβαρή επιφύλαξη. Ποια; Θα σας πω.

Ποιος είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δεν αφήνουμε ποτέ τον ομφάλιο λώρο που συνδέει το σκάφος μας με την ασφάλεια που παρέχει η στεριά, είτε πρόκειται για τα χέρια κάποιου μέλους του πληρώματος είτε πρόκειται για τον κάβο με τον οποίο το σκάφος είναι δεμένο στην πίντα του λιμανιού; Θέλουμε πρώτα να βεβαιωθούμε ότι θα πάρει ο κινητήρας μπροστά! Γιατί, αν δεν πάρει, η κατάσταση με ένα ακυβέρνητο σκάφος στη θάλασσα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη. Πολύ περισσότερο όταν το σκάφος πέσει στο νερό με τον τρόπο που καθελκύστηκε το φουσκωτό σκάφος του βίντεο. Γιατί αν η διαχείριση ενός ακυβέρνητου σκάφους στα ήρεμα νερά ενός λιμανιού είναι μια σχετικώς "εύκολη" υπόθεση, η διαχείρισή του κόντρα στα "διπλωτά" κύματα της ανοικτής θάλασσας, εκτός από το ότι θα είναι σχεδόν αδύνατη, θα έχει δυσάρεστα επακόλουθα για το σκάφος αλλά και το πλήρωμά του.

Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Χθες παραδόθηκαν στην Ελλάδα τα λείψανα 16 Ελλαδιτών καταδρομέων πεσόντων του ΝΟΡΑΤΛΑΣ. Η τελετή έγινε στην κείμενη μακράν Κύπρο.
Προχθές ο «χημικός Αλη-Τόσκας» ψέκασε με αέρια τους ηλικιωμένους συνταξιούχους, για να αποτρέψει την εξ εφόδου κατάληψη των ανακτόρων του Μαξίμου. Δεν είχε ευθύνη, όμως. Την εντολή είχε δώσει υφιστάμενός του χωρίς να τον ρωτήσει. Διέταξε και ΕΔΕ να 'ουμ.     
Οι ειδήσεις με βρήκαν να διαβάζω τη συνέντευξη-βιβλίο του ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Σταυρουλόπουλου, στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ τον Ιούλιο του 1974 [«Το χρονικό της μάχης της ΕΛΔΥΚ – 14-16.08.1974»]. Συνταγματάρχης τότε συνόδευσε τους 450 νεοσύλλεκτους οπλίτες που θα αντικαθιστούσαν ισάριθμους «ελδυκάριους» που θα απολύονταν. Αφού είχε γίνει η αντικατάσταση με το οχηματαγωγό «ΛΕΣΒΟΣ» [κυβερνήτης ο πλωτάρχης  Ελευθέριος Χανδρινός], το σκάφος μόλις είχε ξανοιχτεί από την Αμμόχωστο την 20.07.1974, όταν πληροφορήθηκαν ότι επιχειρείται απόβαση των Τούρκων και έχει κηρυχθεί γενική επιστράτευση στο νησί. Οι απολυόμενοι αναρωτιούνταν τί πρέπει να γίνει αναλογιζόμενοι ότι τα «στραβάδια» που μόλις τους αντικατέστησαν δεν θα ήξεραν «πού τους πάνε τα τέσσερα». Τότε, πλωτάρχης και συνταγματάρχης αποφασίζουν να επιστρέψουν και να αποβιβάσουν τους «απολυόμενους» προς ενίσχυση της ΕΛΔΥΚ. Και συνεχίζει  επί λέξει ο ταξίαρχος:

Του Τάσου Μαυρόπουλου. (*)

Το ψέκασμα των συνταξιούχων χθες και των διαδηλωτών προχθές στην Καισαριανή δείχνει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει κατά γράμμα τα μνημόνια που ψήφισε, με κάθε τρόπο. Ακόμα και με την καταστολή που αναθεμάτιζε και κατήγγειλε στο παρελθόν. Το μόνο της ενδιαφέρον είναι να είναι συνεπής απέναντι στους τοκογλύφους στους οποίους παραδόθηκε. Προχθές χτύπησε αυτούς με τους οποίους έμπαινε μαζί στο σκοπευτήριο πριν το Γενάρη του 2015. Χθες χτύπησε αυτούς που την πίστεψαν και την ψήφισαν για να σταματήσει το κόψιμο των συντάξεών τους. Όπως θα χτυπήσει και όποιον άλλο χρειαστεί που αντιλαμβάνεται πλέον ότι τα ισοδύναμά τους ήταν μια απάτη, ότι τον κορόιδεψαν και έκλεψαν την ψήφο του και τώρα του στέλνουν το λογαριασμό, συνεχίζοντας τη μνημονιακή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση που θα καταργούσε τα ΜΑΤ καταστέλλει τώρα τους συνταξιούχους.

Του Λεωνίδα Κουμάκη. (*)

Και ξαφνικά σεισμός: Ο ψευτο-χαλίφης Ερντογάν δήλωσε πως δεν του αρέσει πλέον η Συνθήκη της Λωζάνης. Γιατί η Τουρκία «ζημιώθηκε από την συμφωνία του 1923», γιατί «μας ανάγκασαν να δεχθούμε τη Συνθήκη της Λωζάνης» και γιατί «Παραχωρήσαμε τα νησιά μας» (εννοεί τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου). Έτσι απλά.

Μετά από ένα σχεδόν αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) – μια πολυμερή Διεθνή Σύμβαση, η οποία τίθεται υπό την προστασία της Τουρκίας από την μια μεριά και υπό την προστασία της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, της Σερβίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος από την άλλη.