Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Ναι ρε, είμαι δημόσιος υπάλληλος!

Ναι ρε, είμαι δημόσιος υπάλληλος!Ε, ρε πατριώτες! Τι άλλο θα μηχανευτείτε για να σώσετε την χώρα; Μεγάλοι εθνοσωτήρες! Άγαλμα θα σας στήσουμε! Θα απαξιούσα να σας απευθύνω τον λόγο αν η ασυγκράτητη επιθυμία μου να δηλώσω ότι το χρέος βαραίνει στη ζυγαριά περισσότερο από τον φόβο, δεν μου κατσικωνόταν και δεν μ’ άφηνε να ησυχάσω! Μπήκατε λοιπόν στο χωραφάκι μου και σας πρέπει μια δήλωση : Ναι! Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Ναι! Απ’ αυτούς τους τεμπέληδες κ.λπ. που χρεοκόπησαν τη χώρα. Δεν σας χρωστώ τίποτα, γι’ αυτό και σας δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν με αγγίζει τίποτα απ’ όσα λέτε ή κάνετε.

Δήλωση : Δεν μ’ έχετε στο χέρι. Δεν θα υποχωρήσουν ποτέ οι ιδέες μου μπροστά στο φόβο που θέλετε να σκορπίσετε γύρω σας. Η χώρα μου θα σωθεί. Όχι επειδή το επιβάλετε εσείς. Δεν θα σας επιτρέψω να την ξεπουλήσετε ή να την διασύρετε.

Το χώμα που πατάτε δεν σας αξίζει. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις είναι ποτισμένη με αίμα. Αίμα για την ελευθερία. Ο Έλληνας για την ελευθερία του έχει δώσει τη ζωή του. Δεν λογάριασε ποτέ τις συνέπειες, σε συνθήκες χειρότερες από αυτές που ζούμε σήμερα.

Ναι, συμφωνώ ότι έχουμε πόλεμο. Διαφωνώ ως προς το θέμα του εχθρού. Θύματα έχουμε και σ’ αυτόν τον πόλεμο. Και σήμερα χύνεται αίμα. Αίμα δικό μας, που βάφει τα δικά σας χέρια. Κι' όσο κι' αν αποστρέφετε το βλέμμα, είναι γεγονός. Και είναι άδικο.

Δολοφονήσατε τον σύντροφο της ζωής μου και πατέρα του παιδιού μου. Τον πήρατε από κοντά μας με βίαιο τρόπο. Σας δηλώνω λοιπόν ότι δεν έχω τίποτα άλλο να χάσω (τι πιο πολυτιμότερο από την ανθρώπινη ζωή). Έχω δίκιο κι είστε άδικοι. Δεν θα γίνει το δικό σας. Ο εμπαιγμός είναι που θα σας διαλύσει. Τέλειωσε η εποχή σας, που το άδικο ήταν σωστό και επικρατούσε. Πάρτε το χαμπάρι. Τέλος εποχής.

Κι' επειδή μου έχει κατσικωθεί, κλείνω με Καζαντζάκη...

«δεν ελπίζω τίποτα
δεν φοβάμαι τίποτα
είμαι ελεύθερος
».

Αλιφραγκή Μαρία του Νικολάου.
Δασκάλα στο 8ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά.