Rib and Sea

Γράφει ο Στάθης.

Η ταπεινότης μου συμφωνεί με τον Αλβανό Πρωθυπουργό κ. Δαλάϊ Ράμα, οι γνώσεις του οποίου χάνονται στα βάθη της Ιστορίας, όταν ακόμη τα Γέτι των Ιμαλαΐων ομιλούσαν σανσκριτικά. Οχι μόνον οι Αλβανοί έσωσαν των Παρθενώνα, αλλά οι Αλβανοί είναι εκείνοι που τον έχτισαν, όταν ακόμα οι υπόλοιποι άνθρωποι κρέμονταν από τα δέντρα κι έτρωγαν χαρούπια. Είναι γνωστόν επίσης ότι ο Μεγαλέξανδρος ήταν στην πραγματικότητα Φυρόμιος και τα είχε με έναν μεγάλον Φίδι. Ως φαίνεται, ήρθε η ώρα να αποκατασταθεί η ιστορία (γνωστή και ως «αφήγημα» ή «αλήθεια των άλλων»).

Του Πέτρου Αργυρίου.

Ένας επικοινωνιακός πύργος από τραπουλάχαρτα με τον Παππά στην κορυφή, σωριάζεται.
Το θέμα ήταν απλούστατο όσο ηλιθιοδέστατα φιλόδοξη ήταν η διαχείριση του: το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ναι αυτό που τόσα χρόνια επέβλεπε την τοξικότητα του τηλεοπτικού ρύπου κι έξυνε τα αρχίδια του, είναι υπεύθυνο για την έκδοση τηλεοπτικών αδειών.
Το ΣΤΕ, δε θα μπορούσε να κρίνει αλλιώς ακόμη κι αν το ήθελε.
Ψέματα: το κανε για τις Σκουριές, το κανε για την Fraport, το κανε για τα μνημόνια.
Και το έργο έχει αρχή και μέση και τέλος δεν έχει.

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη (νυν Πρόεδρος του κόμματος "Λαϊκή Ενότητα", πρώην βουλευτής Β' Πειραιά του "Σύριζα").

Οι θέσεις μου ενάντια στο ευρώ δεν είναι πρόσφατες. Όχι ότι αν ήταν πρόσφατες θα αποτελούσε αρνητικό γεγονός. Κάθε άλλο. Αλλά ο αγώνας μου ενάντια στο ευρώ και την ευρωζώνη και την ένταξη της Ελλάδας σε αυτήν, ξεκινούσε από την απαράδεκτη Συνθήκη του Μάαστριχτ και συνεχιζόταν αδιάλειπτα και μαχητικά όλη τη δεκαετία του '90 μέχρι την 1/1/2002, καταραμένη μέρα, που το ενιαίο νόμισμα άρχισε την θανάσιμη κυκλοφορία του στη χώρα μας. Και συνεχιζόταν αυτός ο αγώνας μέσα σε ένα θεοσκότεινο τοπίο μέσα στον ΣΥΝ και μέσα στην Αριστερά και κυρίως σε μια δημόσια ζωή όπου και τα ερωτήματα ακόμα για την ένταξη στο ευρώ, θεωρούντο ιεροσυλία, πολύ χειρότερη από σήμερα.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
 [Αφιερωμένο στις τάσεις, ρεύματα, φράξιες, σέχτες του ΣΥΡΙΖΑ που πονάνε για τον «αποκλεισμό» των Τουρκοκυπρίων από τα αγαθά που απολαμβάνουν οι Ελληνοκύπριοι – αλλά και στους πάσης αποχρώσεως  πατριδοκάπηλους που φροντίζουν να τακτοποιούν τα παιδιά τους στα μετόπισθεν].

[το ανωτέρω αποτελεί τιτίβισμα-σχόλιο για την τιτανομαχία των μπαρουτοκαπνισμένων οικονομολόγων – για την πραγματικότητα εδώ : http://agriazwa.blogspot.gr/2015/08/dream-team.html]
Ευρισκόμενος στο στάδιο ανάνηψης μετά την ηλεκτροπληξία-ομιλία Τσίπρα στο 2ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ένοιωσα κάπως σαν να ανακτούσα δυνάμεις, όταν με βρήκε η ομιλία Φίλη και ξανακύλισα. Δεν μπορώ να σχολιάσω τίποτε πια. Υπολόγιζα πως σε ένα 24ωρο θα είχα συνέλθει, αλλά μου την έπεσε ο Παπαδημούλης που με ενημέρωσε ότι προ του Ιανουαρίου 2015 καλλιέργησαν «οδυνηρές προσδοκίες» και πισωγύρισα. Πάντως, ο Κόκκινος Πάνος Νο 2 δεν με κατέβαλε καθόλου. Περίμενα πως θα έλεγε κάτι για την Αγιά Σοφιά, για την Πόλη, για το ξανθό γένος που θα μας σώσει, για το Κούγκι κ.λπ. και έτσι ουδόλως εξεπλάγην με την προσφώνηση «σύντροφοι, συντρόφισσες» προς τους συνέδρους και με την παρομοίωση της συγκυβέρνησης με τον Γοργοπόταμο. Άλλωστε, η λέξη σύντροφος είναι σύνθετη από το «συν» και «τρέφω», δηλαδή τρέφομαι μαζί με άλλους από την ίδια τροφό, ήτοι εν προκειμένω από τον δημόσιο κορβανά. Και τρέφονται καλά τα συντρόφια. Γιατί να μη λένε και μαλακίες;